HESTURIN FER ONGAN VEG
Á okkara ferð í gjøgnum lívið, kemst ikki undan, at vit onkuntíð verður slongd av hestinum.
Í hesum døgum, kunnu vit vera fleiri sum hava eina kenslu av, at vit eru slongd av hestinum og fallin í svørin. Ja, tað kennist, sum vit eru endaði í einum runudýki av tankum og kenslum, sum hava hug at eta okkum upp. Um tú merkir hesa pínu - ligg í runudýkinum og merk skræpuna - og ikki minst, merk pínuna í tínum heila og tínum kroppi. Ja, lurta eftir hvørjari kenslu og tanka, sum tín kroppur og heili roynir at skríggja til tín. Fevn sálarligu pínuna, og bjóða henni vælkomna - ja, sjálvt um sálarliga pínan er ein gestur, sum ikki er vælkomin á gátt. Tað er einki quickfix - og eingin annar “tænk positiv hestur” at síggja. Ver tolin og ver nærverandi við tínari pínu. Tín hestur fer ongan veg. Og meðan tú liggur har, gev tær tíð at eygleiða øll tey, sum ríða fram við tær. Tey eru øll skitin av sálarligum falli. Nei, ikki eitt livandi menniskja, sum ríður í gjøgnum lívsins dal, sleppur undan at vera slongt av hestinum. Tú ert ikki áleinaður við meistlaðari sál. Um tú góðtekur fallið, og lurtar eftir tínum tankunum og kenslunum - og rúma teimum, betur fær tíðin hjálpt tær aftur á føtur. Hesturin fer ongan veg - og tú og vit skulu nokk koma upp á hestin aftur.
/Niclas Heri Jákupsson, 31. mars 2020
